Oya Baydar - Yetim Kalacak Küçük Şeyler

Oya Baydar'ı çok severim ben. Kendisinin insan olarak kişiliği ayrı, siyasi açıdan durduğu noktanın duruşunu ayrı seviyorum. Uzak bile bakınca kendisinin eşitlikçi bir tip olmadığını görmem salaklık olur. Köşe yazılarına ayrı bayılıyorum. Can Yayınları'nın #Kitap5TL kampanyasında görünce kapıverdim.

İnanılmaz tatlı ve kolay okunan türden Yetim Kalacak Küçük Şeyler. Dil sade, anlatım pek tevazu görünüyor gözlere. Ben yazarın anılarını okurken çok hoşlandığımı fark ettim. Bunlar akıl dolu, sizi küçüklüğünüze götüren türden. Eminim sizlerde okurken pek bir haz duyacaksınız. Hadi bakalım.

Can Yayınları'ndan çıkmış kitabın tanım yazısı aşağıda.

Babası bebeği görebilsin diye çocuğu kucağıma alıp cama yaklaştırıyorum. Bebek minik ellerini babasına uzatıyor. Yaşlı adam, ihtiyarlık lekeleriyle bezeli, ince parmaklı, hünerli ellerini oğluna uzatıyor. İki minik, iki büyük el soğuk cama çarpıyor. "Görüş bitti!" diye bağırıyor nöbetçi. Parmaklıklar arkasındaki adamın, yaşlı babanın, minik bebeğin gözlerinde biriken yaşlar, o an okyanus kadar bir damla olup görüş hücresini dolduruyor.

Oya Baydar, yine unutulmayacak incelikte bir metin sunuyor okuruna; olaylarla değil anlık duygularla anlatılan bir yaşamöyküsü, bir çeşit otobiyografik roman bu. Öyle anlar vardır ki, bir bakış, bir ses, bir mimik; insana, dünyaya, yaşamanın eşsiz güzelliğine ya da derin kederine dair çok şey anlatır. O ânın duygusunu sadece biz biliriz, biz hissederiz. O anlar yalnızca bizimle vardır. 

Yetim Kalacak Küçük Şeyler'de Oya Baydar o anları derliyor; yetim kalmasınlar, başkalarında yaşasınlar diye. Çünkü, "An gelir, gitme vaktidir."

Tweet