Beyond the Hills ~ Tepelerin Ardında

Bu kış izlediğim çoğu film vurdu beni. Özellikle bağımsızlar. En çok da bu şahane film vurdu diyebilirim. Uzun zamandır izlemek istediğim bir filmdi. Çağımızın en kolay ulaşma çağı olsa da, bazen yine bekliyor insan. Hayatımız beklemekle geçiyor zaten, bekleriz nasılsa..(!) “Tepelerin Ardında” ; çağımızın bağnazlıkları, geri kafalılık, din ve sosyal yaşam arasındaki kopukluğu vurguluyor. Şunu bir kez daha anladım, Cristian Mungiu, şahane yönetmen. 

‘4 ay, 3 hafta, 2 gün’  filmini izledikten sonra, iki hafta boyunca kendime gelememiştim. O filmde, insan düşüncesinin ve yapabileceklerinin kısıtlanmasından doğan insan halleri, çaresizlik, en önemlisi arkadaşlığın önemini belirtiyordu. İnanılmaz rahatsız edici seyirliklerdendi. “Ben rahatsız eden şeyleri daima sevmişimdir, rahatsızlıklar insanın bilinç altında sakladığı, zikredilmesinden bile tahammül edemediği şeyleri hatırlatıyor, iyi bir şey yani!”

Yetimhanede beraber büyüyen iki kız arkadaşın yıllar sonra tekrar bir araya gelişini konu ediniyor. Biri aşırı dindar (kendisi rahibe olarak karşımıza çıkıyor), öbürü ise, Almanya'dan kalkıp Romanya'ya arkadaşını bulmak için gelen. (dinle pek alakası yok.) Mungui, bu iki kadının yaşamlarına dokunuyor. Fikir çatışması ve üzerine gelen olaylar. Harikulade sistem eleştirisi taşıyor içinde. Aynı zamanda, basit güneyli bilgiliğin ağaçlarda yetiştiğini, göze soka soka anlatıyor. Elbette, “güneyli bilgeliği” kastım bu kadar cehalete yürek dayanmaz!

Uzun lafın kısası, bu şahane filmi mütemadiyen kaçırmak istemezsiniz, aksi halde fena keyfiniz kaçabilir. Uzun süresine rağmen, gözünüzü kırpmadan izleyecek, finali sabırsızlıkla beklerken, hiç bitmesin diye dua edeceksiniz. Her zaman ki gibi final geliyor, soğuk duş etkisiyle geliyor. Şu kadarını söyleyeyim; finaldeki polis diyaloglar tüm her şeyi açıklığa kavuşturuyor. Tabii, siz yok artık, bu kadarı da fazla derken: film bitmiş oluyor.

Tweet