Vladimir Nabokov - Ada ya da Arzu
Rus yazar Vladimir Nabokov'u ikinci okuyuşum. İlk kitabımız, Göz olmuştu. Neredeyse diyalog olmadan yürüyen, ilerleyen bir kitapçıktı diyelim. Ada ya da Arzu'da "Okunacak 1001 Kitap" arasında olduğundan okumak istedim, bayağı övgülerde etkili oldu.
Çocukluktan başlayıp, yıllara yayılan bir aşk hikayesi. Gelecek ve geçmiş arasında. Ara sıra kitaptan koptuğum olsa da, bıkmadan ve usanmadan devam etmeye gayret ettim. Kimi yerlerde de sayfalara çivilendim. Biraz soğuk bir şey okuyacağınız söyleyeyim.
Nedense okudukça, Ingmar Bergman'ın Fanny and Alexander (1982) yapımı filmini izliyormuşum gibi bir his oluştu içimde. Değişikti bildiğiniz. Ben, filmi sevmeyen biri olarak, kitap o tarz olmasına rağmen, edebi yönü daha baskın. Orhan Pamuk'un önsözüyle daha da okunası kılınmış. Tabii, önsözün ne işe yaradığını biri bizim yerli yazarlara anlatsın. Kitabın inciğini cıncığını anlatıyorlar. Her neyse, okuyun derim. Kalın bir kitap, ona göre.
İletişim Yayınları'ndan çıkmış kitabın tanıtım yazısı aşağıda.
Ada ya da Arzu'da Nabokov okura, hafızamız sayesinde çocukluğumuzu ya da arkada bıraktığımız "altın çağı" yanımızda taşıyabileceğimizi hatırlatır. Bu bilinen, basit düşünceyi Nabokov olağanüstü bir şiirsellik ve şimdi ile geçmişi aynı anda aynı cümlede yaşatabilme gayretiyle ayakta tutar. (...) Lolita'nın Humbert Humbert'inin cenneti bir çocuğun aşkında yaşaması gibi Van ile Ada da çocuklak aşklarını bütün hayatlarına yayarak cennette yaşamak isterler. Nabokov, ters, zarif ve çok iddialı bir taklayla çocukluğu yaşlılığa taşmayı denemiştir burada. Bu altın çağı yaşadığı günde ne Amerika'da ne de Rusya'da yaşatamayacağını bildiği için Nabokov bu iki ülkenin hatıralarından üçüncü bir hayal ülke, edebi bir cennet yaratmıştır (...) Ada ya da Arzu'da Nabokov'un bütün şakaları, ayrılıkları ve tuhaf güzelliğiyle Türkçe konuştuğunu hayranlıkla görüyoruz.
Tweet
Nedense okudukça, Ingmar Bergman'ın Fanny and Alexander (1982) yapımı filmini izliyormuşum gibi bir his oluştu içimde. Değişikti bildiğiniz. Ben, filmi sevmeyen biri olarak, kitap o tarz olmasına rağmen, edebi yönü daha baskın. Orhan Pamuk'un önsözüyle daha da okunası kılınmış. Tabii, önsözün ne işe yaradığını biri bizim yerli yazarlara anlatsın. Kitabın inciğini cıncığını anlatıyorlar. Her neyse, okuyun derim. Kalın bir kitap, ona göre.
İletişim Yayınları'ndan çıkmış kitabın tanıtım yazısı aşağıda.
Ada ya da Arzu'da Nabokov okura, hafızamız sayesinde çocukluğumuzu ya da arkada bıraktığımız "altın çağı" yanımızda taşıyabileceğimizi hatırlatır. Bu bilinen, basit düşünceyi Nabokov olağanüstü bir şiirsellik ve şimdi ile geçmişi aynı anda aynı cümlede yaşatabilme gayretiyle ayakta tutar. (...) Lolita'nın Humbert Humbert'inin cenneti bir çocuğun aşkında yaşaması gibi Van ile Ada da çocuklak aşklarını bütün hayatlarına yayarak cennette yaşamak isterler. Nabokov, ters, zarif ve çok iddialı bir taklayla çocukluğu yaşlılığa taşmayı denemiştir burada. Bu altın çağı yaşadığı günde ne Amerika'da ne de Rusya'da yaşatamayacağını bildiği için Nabokov bu iki ülkenin hatıralarından üçüncü bir hayal ülke, edebi bir cennet yaratmıştır (...) Ada ya da Arzu'da Nabokov'un bütün şakaları, ayrılıkları ve tuhaf güzelliğiyle Türkçe konuştuğunu hayranlıkla görüyoruz.
« 
»
Yorum Gönder