Cezmi Ersöz ~ Bana Türkçe Bir Ekmek Ver

Cezmi Ersöz'ü ilk defa okuyorum.. ve bir sonraki kelimem, yazarın hayranlarının tahmin edeceği türden; keşke! Keşke daha önce okuma fırsatı bulsaydım kendisini. “Ne çok sevdim ben Ersöz'ü. Hayatın içinden yazıyor, abartmadan, pişmiş aşa su katmadan, alnının akıyla işlediği konudan çıkan yazarlardan. Şimdilerde bulunmaz oldu! Benim gibi sürünceme de bırakan varsa bu yazarı, hemen okusunlar derim...”

Kitap, ismini 1980 sonrası Kürtçe konuşma yasağının olduğu, -rezil yıllar- Doğu'nun bir bölgesinde yaşanmış trajikomik olarak tanımlansa da, bence son derece üzücü ve asimile edilmiş olmanın verdiği acı daha yakıcı, yıkıcı geliyor bana. “Düşünsenize, kendi ana dilinizde bir ekmek bile satın alamıyorsunuz, gerisini sallayın bu hayatın. Sonrasında efendim gelsin, hür bir ülkede yaşıyoruz.. tam bağımsız saçmalıkları!”

Cezmi Ersöz

Bana Türkçe Bir Ekmek Ver'i, her kesim okuyabilir. Sömürgeciliğin keskin dişlerinden tadanlar, kendilerini bolca satır aralarında tanıyacaklar. Bu işlerden uzaksanız, o kötümser duyguları yaşayanları anlamak, empatiye katkı bulunmak için okuyabilir; haline şükür edebilir..! 

Kitabın tanıtım bülten yazısı aşağıda, okuyun. Zevkle!

Bir yanımı, burada, bu insanlara bıraktım. Korktum onların yanında kendimi ele vermekten. Yanlarında ruhumu, düşüncelerimi, duygularımı, taslakların içine yerleştirdim. Çerçeveledim... Bir yanım çekip gitti, o ibret verici karanlık öykülere. Bu yüzden, bu ikiye bölünmüşlük ve hiçbir yere tam ait olamayış yüzünden çok aşağıladım kendimi, çok kınadım... Ama farkındayım her şeyin. Ne kadar çelişkiye düşersem, ne kadar çok hissedersem parçalanmışlığımı, aşk o kadar çok birikiyor içimde... Aşk, ölüm gibi bakıyor bana. Her geçen gün güzelleşen bir ölüm gibi... Karanlık öykülerin aydınlığına battıkça...

Tweet